ШТО Е СИНДРОМ НА НЕМИРНИ НОГЕ?
Тоа е сензорно-моторно нарушување главно на долните екстремитети. Ова значи дека постои нарушување што вклучува абнормалности и на чувството и на движењето во нозете. Главниот симптом е императив за движење на нозете, поради немир или „пецкање“ или „горење“ или „како струја“ или вкочанетост или нервоза или влечење или општо чудно чувство, особено во вечерните и ноќните часови кога пациентот е одмара или сака да спие. Делумно или привремено олеснување се забележува ако пациентот стане и ги движи нозете. Поради фактот што овие симптоми се појавуваат при мирување и во мирување, пациентот најчесто избегнува долготрајна неподвижност на нозете како што се театар, кино, долги патувања со автомобил или авион. Но, она што не може да се избегне е лежењето да спие, каде симптомите стануваат интензивни и можат да станат многу вознемирувачки за пациентот.
КОИ ЛЕКАРИ СПОРАВААТ СО ОВОЈ СИНДРОМ?
Поради тоа што е нарушување на движењето и спиењето, невролозите но и психијатрите или пулмолозите се занимаваат со него во контекст на пр. на лабораторија за спиење.
КОЛКУ Е ЧЕСТИ ОВОЈ СИНДРОМ И КОИ СЕ „ФАКТОРИ НА РИЗИК“ НЕКОЈ ДА ГО РАЗВИВА?
Иако со векови тоа беше непознато нарушување, од неговото постоење (опишано од 1945 година), епидемиолошките студии покажуваат дека голем процент од општата популација го има овој синдром. Две студии во 2005 година во САД и во шест европски земји од и неговите соработници покажаа дека страдаат приближно 5,5% од мажите и 9-11% од жените, односно од 7,2 до 8,5% од општата популација.
од ова нарушување. Овој процент е многу висок. Во пракса, тоа значи дека во Грција приближно 850.000 луѓе имаат немирни нозе во различен степен. Од овие проценти, но и од многу истражувања кои го потврдуваат тоа, се чини дека женскиот пол почесто го покажува ова нарушување. Не е сосема јасно зошто се случува ова, но веројатно има врска со резервите на железо во телото и бременоста. Жените поради менструацијата, исхраната и бременоста имаат пониско ниво на железо во организмот и тоа ја зголемува можноста за појава на синдромот. Студијата од 2004 година покажа дека жените кои немале бременост имале слични стапки како и мажите, додека колку повеќе бремености имала жената, толку е поголем нејзиниот ризик за синдромот.
Други предиспонирачки фактори се возраста (постојано се зголемува по 60-годишна возраст), белата раса (ретко кај Азијците), анемија, бубрежна инсуфициенција (и уремија), а можеби и ревматски заболувања, дијабетес мелитус, невропатии, мултиплекс склероза, срцева слабост, хипо- или хипертироидизам, гастректомија и недостаток на витамини. Исто така, лековите како невролептици, метоклопрамид, антихистаминици и антидепресиви може да го предизвикаат синдромот.
КОИ ФОРМИ НА СИНДРОМОТ ИМА?
Ретка фамилијарна форма која започнува на релативно млада возраст и обично има роднини кои ги имаат пореметувањата и најчеста форма со почеток на постара возраст и главно е поврзана со факторите на ризик споменати погоре.
КОИ БОЛЕСТИ ИЗГЛЕДААТ КАКО СИНДРОМ НА НЕМИРНИ НОЗЕ И ЛЕКАРОТ ТРЕБА ДА ГИ ИСКЛУЧИ?
Акатизија од невролептични лекови, анксиозни нарушувања, парестетички паразитизам, артритис, артериска или венска инсуфициенција, кожни болести, парасомнии, ноќна епилепсија, сегментален миоклонус, нарушување на ритмичкото движење.
ДАЛИ СИНДРОМОТ НА НЕМИРНИ НОГЕ ПРЕДИСПОЗИРА ЗА ПАРКИНСОНОВА БОЛЕСТ?
Бидејќи (како што е споменато подолу) синдромот се третира со лекови дадени од невролози и кај Паркинсоновата болест, врската помеѓу овие две состојби е предмет на многу студии. Патофизиологијата на овие две состојби е различна, на пр. во однос на резервите на железо. Исто така, епидемиолошките студии кои се направени кај кавкаски и не-кавкаски популации, кај пациенти со Паркинсонова болест и кај пациенти со синдром на немирни нозе, НЕ успеале да „убедат“ дека синдромот е поврзан со поголема веројатност за Паркинсонова болест.
КОИ СЕ ТРЕТМАНИТЕ ЗА СИНДРОМОТ?
Пациентите со благи симптоми нема да имаат потреба од лекови - тие можат да избегнуваат кофеин, никотин и алкохол и да видат подобрување. Исто така доколку земаат некои лекови како на пр. антихистаминици или антиеметици, тие можат да го прашаат докторот дали тие се виновни. Во случај кога се потребни посебни лекови, овие лекови им се многу добро познати на невролози бидејќи ги користат при разни други болести (главно кај Паркинсоновата болест). Првиот избор се агонисти на допамин, кои доаѓаат и во форма на таблети и во удобна форма на лепенка за една ноќ. Може да се администрира и леводопа, анти-напади или опиоидни аналгетици. Генерално, сепак, дозите на лековите се многу ниски, а несаканите ефекти се малку. Меѓутоа, бидејќи тоа е хронично заболување и затоа што третманот кој првично има добри резултати со текот на времето може да направи симптомите повторно да се појават и
зајакнувајќи ги, вистинската работа е да имате долгорочен план (на пр. започнете со мали дози на допамински агонисти) од страна на терапевтот
доктор.
